Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ (07 01 2011)

«Ευφημισμός ο : (γραμμ.) σχήμα λόγου στο οποίο αντικαθίσταται μια δυσοίωνη, απαγορευμένη ή γενικά πολύ αρνητικά φορτισμένη λέξη ή φράση, με μια άλλη που έχει εντελώς αντίθετη σημασία, π.χ. «Eιρηνικός Ωκεανός» αντί «τρικυμιώδης», «γλυκάδι» αντί «ξίδι», «Eυμενίδες» αντί «Eρινύες» κτλ» (on line λεξικό Τριανταφυλλίδη).

Εικόνα 1: Frida Kahlo: Στα σύνορα Μεξικού και ΗΠΑ.


Ακόμα δε μπήκαμε στο αίσιον και ευτυχές νέον έτος, ακόμα δε μας φώτισαν τα Φώτα, και μας προέκυψε … φράχτης! Επί σοσιαλιστικής – τρόπος του λέγειν – κυβέρνησης γινόμαστε μάρτυρες μιας ζύμωσης για να ληφθεί μία ίσως από τις πιο ακραίες και αντιφατικές αποφάσεις σ’ αυτήν τη χώρα: ο φράχτης.
Αφού πρώτα ερήμωσαν τις τελευταίες δεκαετίες τα σύνορα από στρατιωτικές μονάδες και οπλίτες στα πλαίσια αναδιάρθρωσης και εξορθολογισμού κι αυτού του ίδιου του στρατού, αφού οι συνοριοφύλακες υπηρετούν στην Αθήνα, τώρα έρχεται ως μεσσίας ο φράχτης!
Φράχτες βάζουμε στους μπαξέδες και τις αυλές μας για να μην τα μαγαρίσουν τα αδέσποτα, να μην κοπρίσουν τα σπαρτά μας, να μην ποδοπατήσουν τα άνθη μας. Έτσι κι εδώ: άνθρωποι αδέσποτοι, της γης οι κολασμένοι, αναζητώντας τον ταμένο παράδεισο που ποτέ δεν θα βρουν, θα σταθούν μπροστά στον φράχτη. Ένας φράχτης θα χωρίζει τους δύο κόσμους και θα οριοθετεί την κόλασή τους από τον παράδεισο που τους υποσχέθηκαν οι πάσης φύσεως δουλέμποροι ότι θα βρουν στη Δύση: ανεργία, ανέχεια, ρατσισμός, περιθωριοποίηση…
Και οι μάστορες της λεξιμαγείας, η τριακοντούτης σοσιαλιστική κυβέρνηση (θυμηθείτε τις απανωτές αλλαγές στους τίτλους των Υπουργείων!) αποφάσισε να ονομάσει το μελλοντικό δημιούργημα «φράχτη», να το ρίξει στη συζήτηση, στα ΜΜΕ, ως «φράχτη». Όχι ως «τείχος» που θα προκαλεί πολλούς συνειρμούς, ούτε ως κάποια άλλη, πιο έντονη λέξη. Φράχτη. Κι αυτό γίνεται φυσικά για να μειωθεί η αλγεινή εντύπωση του αποκλεισμού, να απορροφηθούν οι κραδασμοί μιας πιο τρομακτικής – και πιο κοντά στην αλήθεια – ονοματοθεσίας, να περάσει στον κόσμο η ιδέα αυτή σαν κάτι το μικρό, το αθώο, το οικείο, το «φιλικό»: κάτι που όλοι το έχουμε στην ατομική μας μνήμη και εμπειρία χωρίς να μας ξενίζει, να απωθεί ή να τρομάζει – κάτι σαν το φράχτη του μπαξέ μας.
Και πόσο σίγουρη θα είναι η αποδοτικότητα του συνοριακού φράχτη; Θα τον παλουκώσουμε και θα τον αφήσουμε να ορθώνεται απειλητικός, σαν σκιάχτρο; Μα τότε, τι πιο εύκολο για αυτόν που επιθυμεί να εισέλθει παράνομα από το να τον κόψει ή να τον υπερπηδήσει. Μήπως θα είναι ηλεκτροφόρος, κάνοντας πραγματικότητα τις ονειρώξεις πολλών θαυμαστών των αμερικανικών ταινιών δράσης (και νοσταλγών άλλων καθεστώτων) που ηδονίζονται να βλέπουν «παράπλευρες απώλειες» να ψήνονται πάνω στα σύρματα; Ή μήπως θα πλουτίσουν κάποιοι εργολάβοι και μεσάζοντες με την αγορά υπερσύγχρονων τεχνολογιών παρακολούθησης (κάμερες κ.λπ.) που θα στέλνουν πάραυτα τις ειδικές δυνάμεις να μαζέψουν τους ύποπτους λαθρομετανάστες; Πιστεύω πως η Siemens θα είναι μια καλή πρόταση για τις προμήθειες…

Εικόνα 2: Ο Larry Towell φωτογραφίζει το τείχος - ανάχωμα στη μετανάστευση ανάμεσα σε Μεξικό - ΗΠΑ ως έργο τέχνης, ζωής και θανάτου.


Ας σκεφτούμε πού αλλού στον κόσμο υψώθηκαν τείχη. Στα σύνορα ΗΠΑ – Μεξικού, όπου και έχουν βρει – και βρίσκουν καθημερινά – το θάνατο αμέτρητοι φτωχοδιάβολοι πέφτοντας από τα όπλα του U.S. ARMY. Μέσα στο κράτος του Ισραήλ, όπου οι σιδερόφρακτοι αφέντες τις περιοχής, ο «περιούσιος λαός» θέλουν να απομονώσουν τους παρακατιανούς Παλαιστίνιους υπό τον φόβο των καμικάζι. Και στις δύο αυτές ηχηρές περιπτώσεις τα αποτελέσματα ήταν οικτρά. Οι λατινοαμερικάνοι λαθρομετανάστες δεν παύουν να κυνηγούν το «αμερικάνικο όνειρο» μπροστά στους τάφους των ομοφύλων τους πάνω στον αμερικάνικο «φράχτη», οι δε επιθέσεις αυτοκτονίας των Παλαιστινίων δεν σταμάτησαν, ούτε ο φόβος των Ισραηλινών πολιτών κόπασε.

Εικόνα 3: Το τείχος του αίσχους στη Γάζα.


Σε αυτούς θέλουμε να μοιάσουμε; Η συμπεριφορά προς τον αδύναμο είναι στοιχείο δομικό του επιπέδου του πολιτισμού μιας χώρας. Η κρατική ανικανότητα στο ζήτημα του ελέγχου και διευθέτησης της λαθρομετανάστευσης (ή της φύλαξης των συνόρων), η εξώφθαλμη άρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συνδράμει σε αυτό το έργο αφού δεν τη βολεύει, οι άνισοι νόμοι για τις δυνατότητες του κράτους υποδοχής να προωθεί τους μετανάστες σε άλλες χώρες, η εγκληματική αδιαφορία για το δουλεμπόριο, η ισχνή θέληση της Τουρκίας να συνεργαστεί, η γενικότερη εκμετάλλευση του λεγόμενου τρίτου κόσμου από τις δυνάμεις της Δύσης που έκανε τους τόπους αυτών των ανθρώπων κόλαση (ποιος θέλει να αφήσει την πατρίδα του;) – όλα αυτά κάνουν τον φράχτη στον Έβρο να μοιάζει «πρόφαση εν αμαρτίαις».
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη τον παραπάνω ορισμό του λεξικού, για μένα ο φράχτης είναι ευφημισμός για να κρύψει πίσω απ’ το αγκαθωτό σύρμα του την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και την πολιτική και κρατική ανεπάρκεια. Και εις ανώτερα…

Υ.Γ.: Και η έννοια «σοσιαλισμός», μάλλον κι αυτή ευφημισμός είναι…

http://proskynhths.blogspot.com/
tezjorge@yahoo.gr


▓▓ μικρά ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙΑ ▓▓


 Πεζόδρομος Κοζάνης, χιονισμένος. Στη Νιγρίτα πότε;

5 σχόλια:

  1. καταπληκτικο κειμενο...αναρωτιεμαι αν ο φραχτης ισχυει και για εμας που θελουμε να φυγουμε να σωθουμε!!αλλα ετσι μας θελουμε να κινουμαστε οπου αυτοι θελουν και φυσικα να μαθαινουμε οτι αυτοι θελουν....σε προσκαλω στο νεο blog μου μαζι με την υπολοιπη συγγραφικη ομάδα για συμμετοχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν συμφωνώ καθόλου με τον χαρακτηρισμό σου, "Φράχτης του αίσχους".
    Για να μην υπάρχει παρανόηση, λέω πως δεν συμφωνώ με την παρούσα κυβέρνηση πουθενά. Τη θεωρώ κυβέρνηση εθνικής προδοσίας.
    Γενικά θα αυτοχαρακτηριζόμουν σαν ακομμάτιστος.
    Για το φράχτη όμως συμφωνώ, έστω κι αν είναι ημίμετρο και ήρθε πάρα-πάρα πολύ αργά.
    Καμιά σχέση με την Γάζα όπου εμποδίζουν ανθρώπους να πάνε στον τόπο τους.
    Εδώ πρόκειται για προστασία από μαζική εισβολή, προφανώς κατευθυνόμενη από έξωθεν σκοτεινές δυνάμεις.
    Αναρωτιόμουν από ανέκαθεν πού βρίσκουν οι ΄φτωχοδιάβολοι'5-10.000 δολάρια για να μεταφερθούν από λαθρεμπόρους μεταναστών στα σύνορά μας; Γιατί η Τουρκία δεν εμποδίζει την ροή αυτών προς εμάς; Πόσο ακόμα μπορεί να αντέξει οικονομικά η Ελλάδα ξένους φτωχούς;
    Είναι αλήθεια τα σχέδια αλλοίωσης της πολιτιστικής σύνθεσης της Ελλάδας με απώτερο σκοπό την διάλυσή της και εκμετάλλευσης του ορυκτού της πλούτου από ξένες δυνάμεις;
    Ετοιμάζουν και εδώ την γνωστή επιτυχημένη 'συνταγή' που εφάρμοσαν στη Γιουγκοσλαβία;
    Και πολλά άλλα με προβληματίζουν και αναρωτιέμαι τι συμβαίνει και τι πρόκειται να συμβεί.
    Να πώ σχετικά με το φράχτη ένα παράδειγμα.
    Αγαπώ τα ζώα σε γενικές γραμμές και μου αρέσουν.
    Δεν θα ήθελα όμως να βλέπω κοπάδι-ια αδέσποτων στην κεντρική πλατεία να κυνηγάει αυτοκίνητα, μερικές φορές να γαυγίζουν περαστικούς, να ερωτοτροπούν στο πράσινο και να κοιμούνται όπου βρούν.
    Θέλω να πώ πως πρέπει να υπάρχει μέτρο και το μέτρο πρέπει να αποσκοπεί στο συμφέρον της Ελλάδας και όχι στου όποιου μπορεί να έρθει με οποιονδήποτε τρόπο εδώ.
    Δεν μου αρέσει η αθρόα προσέλευση φτωχόκοσμου με ανύπαρκτο θα έλεγα, βιοτικό επίπεδο και ο ακατάσχετος πολλαπλασιασμός τους εντός της χώρας που θα ζήσουν τα παιδιά μου.
    Δεν με ενθουσιάζει να βλέπω ομάδες αλλοδαπών να πληθύνονται χρόνο με το χρόνο μέσα στην Νιγρίτα.
    Θα πεί κάποιος, μα τι σε ενοχλούν;
    Θα απαντήσω: Δεν με ενοχλούν.., μα έχω μιά έμφυτη ανεξήγητη αντιπάθεια που πηγάζει από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και είμαι σχεδόν πεπεισμένος πως εάν και όταν θα μπορέσουν θα με 'ενοχλήσουν' και σε υπέρμετρο βαθμό.
    Πές με φαντασιόπληκτο, πες με ξενοφοβικό, αλλά αυτή είναι η εντύπωση που μου αφήνουν.
    ------------
    Εν ολίγοις, ΝΑΙ στο φράχτη έστω και πολύ-πολύ-πολύ καθυστερημένα.
    Έστω και αν πάλι θα 'φάνε' κάποιοι 'δικοί τους' από το έργο.
    Έστω και αν δεν θα λειτουργήσει όπως πρέπει.
    Από κάπου πρέπει να αρχίσει κάτι να γίνεται.

    "Τοπικός"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αρβύλα, ευχαριστώ και καλώς ήρθες. Κι εσύ Ροδιά.
    Τοπικέ, πολλά από τα σχόλιά σου υπάρχουν στο κείμενο. Για σκοτεινές δυνάμεις δεν θέλω να μιλάω γιατί δε μπορώ να αποδείξω τίποτα (εκτός αν εννοείς παλιότερα λόγια Τούρκου πολιτικού. Για τους μετανάστες και το ρατσισμό εδώ: http://proskynhths.blogspot.com/search/label/%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82

    Το παράδειγμα με τα αδέσποτα είναι ατυχές, γιατί κι αυτά κάποιοι που τα "αγαπάνε" τα παράτησαν αδέσποτα.
    Σε γενικές γραμμές, θεωρώ ότι πρέπει να υπάρξει ένας έλεγχος του ποσοστού των μεταναστών από ένα υπεύθυνο κράτος, αλλά ο φράχτης με προσβάλλει ως Έλληνα και άνθρωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ο φρακτης ειχε αποτελεσμα στην ισπανια.

    διπλος και με ενδιαμεσα ενοπλους στρατιωτες να εκτελουν τους εισβολεις.

    στα παραδειγματα που δινεις δεν λειτουργει γιατι δεν υπαρχει πολιτικη βουληση λογω μαφιοζων που εξαγοραζουν.

    φαντασου ποσοι θα περνουσαν χωρις τειχος.

    το τειχος ειναι η εξωπορτα του σπιτιου σου.

    αν δεν σου αρεσει τοτε απαιτω να βγαλεις και την πορτα απο το σπιτι σου τωρα!

    ασε λοιπον τις εξυπναδες.

    σαλβους πατριε σουπρεμους λεξ εστ.

    σε οποιον δεν αρεσει η νοικοκυροσυνη και θελει την ελλαδα μας κοινοβιο πορνειο αναλωσιμων υλικων ας κρατησει την αισθητικη του για παρτη του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Aνώνυμε, είσαι άδικος.

    Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν θέλω ένα μέτρο στην είσοδο μεταναστών στη χώρα. Απλά ο φράχτης με προσβάλλει, όπως κι αυτή η ψευτομαγκιά της εκτέλεσης των "εισβολέων". Η πόρτα που διαλέγει ο καθένας για το σπίτι του διαφέρει. Αν εσύ θες να ζεις πίσω από τείχη, δικό σου ζήτημα.

    Πάλι καλά που εδώ δεν έχουμε μαφιόζους! Δόξα τω Θεώ!

    Συμφωνώ με τα λατινικά σου, αλλά η Πατρίς κινδυνεύει πιο πολύ εκ των έσω. Τιμώρησε πρώτα όσους τη λυμάνθηκαν τόσα χρόνια και μετά εκτελείς και τα θηρία που εισβάλλουν. Για την ώρα, άσε τους σωματεμπόρους τους (Έλληνες και ξένους) να πλουτίζουν ανενόχλητοι - και νόμιμοι - και βάλ' τα με τους ξυπόλητους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή