ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (06 02 2009)

«ου μέν γάρ τί πού εστιν οϊζυρώτερον ανδρός
πάντων όσσα τε γαιαν έπι πνείει τε καί έρπει»
(γιατί απ’ όλα τα πλάσματα που ανασαίνουν και σαλεύουν πάνω στη γη
κανένα δεν είναι πιο θλιβερό από τον άνθρωπο)
Όμηρος, (Ιλιάδα Ρ, 446).

Δε μπορείς χωρίς τηλεόραση. Θες να είσαι πολίτης του κόσμου, να μαθαίνεις τις εξελίξεις ακαριαία. Και την ανοίγεις να ενημερωθείς. Και τι βλέπεις; Πρόσωπα της ανώτερης κοινωνικής και πνευματικής τάξης, πολίτες «υπεράνω υποψίας» ενέχονται σε υπόθεση διακίνησης υλικού παιδικής πορνογραφίας. Λίγες μέρες αργότερα μια μάνα συλλαμβάνεται να εκδίδει την ανήλικη κόρη της. «Σοκ» είναι η επικρατούσα έκφραση στα κανάλια και τις εφημερίδες, ισχνά όμως εκφράζει τις διαστάσεις του προβλήματος.
Αρχικά, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε κοινωνία αγγέλων. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν αρρωστημένα μυαλά ανάμεσά μας και δίχως κοινωνικές διακρίσεις. Ακόμα και άτομα εμβληματικού κύρους, άρχουσας θέσης ή παχυλού κομποδέματος δεν παύουν να είναι άνθρωποι, στο σύνολο των οποίων θα βρεθούν και διεστραμμένοι. Το σοκ και το πέσιμο από τα σύννεφα δε χωράει πλέον για κανέναν και για τίποτα στα χρόνια της ελευθεριότητας, της «προόδου», της απομυθοποίησης του μέτρου και του χαλινού.
Αρρώστια λοιπόν και διαστροφή. Οι ευθύνες όμως σώνονται με την επίρριψή τους στα εμετικά σαπημένα εγκεφαλικά κύτταρα των διακινητών; Το υλικό, οι φωτογραφίες ή τα βίντεο προϋποθέτουν την φυσική παρουσία του αυτουργού δίπλα στο παιδί. Και ειδικά όταν μιλάμε για βρέφη ποιοι είναι αυτοί που βρίσκονται συνεχώς (ή θα έπρεπε να βρίσκονται) δίπλα στον ανήλικο; Η οικογένεια και ελλείψει αυτής, το κράτος/κοινωνία. Για κάθε ένα βρέφος που έχει κακοποιηθεί, το οικογενειακό του περιβάλλον και ελλείψει αυτού η κοινωνική κρατική μέριμνα φέρει πρωτίστως την ευθύνη.
Και για να το πάμε και παραπέρα, σε επίπεδο άμεσου αυτουργού το μεγαλύτερο ποσοστό σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων συμβαίνει από ανθρώπους που σχετίζονται κοινωνικά με το παιδί, πρωτίστως οικογένεια(!) και μετά ο περίγυρος αυτής (φίλοι, δάσκαλοι, παπάδες κατηχητικού κλπ.) Και πέρα από το φυσικό βιασμό που συμβαίνει πρωτίστως από τον άμεσο περίγυρο του ανηλίκου, έχουμε και τον εκτός περιγύρου παιδεραστή ο οποίος και πάλι βρίσκει εκτεθειμένα κάπου αυτά τα παιδιά. Κάποιοι και σ' αυτήν την περίπτωση δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους (οικογένεια, κοινωνία) και εξέθεσαν το παιδί σε κίνδυνο. Ανάλογα, ο πορνογράφος (αν δεν είναι της "οικογενείας") από που βρίσκει τα θύματά του; Τα παιδιά δεν φυτρώνουν στα δέντρα...
Το να βγάζει το κράτος (όπως και όλες οι δυτικές κυβερνήσεις) ένα δρακόντειο νόμο για τη διακίνηση και κατοχή πορνογραφικού υλικού, είναι ανέξοδο και έχει το πλεονέκτημα ότι δίνει την εντύπωση ότι το κράτος ενδιαφέρεται πραγματικά για τα παιδιά. Τι έκανε όμως για την καλύτερη προστασία και μέριμνα των παιδιών ώστε
να μην πέσουν θύματα εξ' αρχής (παιδεία γονέων, εξάλειψη ανέχειας, προστασία μεταναστών, κοκ); Τέτοιου είδους προσεγγίσεις είναι εντυπωσιακές βέβαια, αλλά στην πραγματικότητα είναι απλά μια ασπιρίνη στα συμπτώματα και ούτε κατά διάνοια δεν στοχεύουν στην θεραπεία του προβλήματος, μια και η αποτελεσματική προστασία των ανηλίκων από αρπακτικά κάθε είδους, κοστίζει λεφτά, παιδεία και αλλαγή νοοτροπίας και δομών σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Υλικά δηλαδή και προθέσεις που δυστυχώς δεν περισσεύουν στο παρόν σύστημα. Η ιντερπόλ και η αστυνομία βρήκαν αυτά τα παιδιά-θύματα; Τους παραγωγούς και τους παιδεραστές; Τους γονείς τους; Δεν άκουσα καμία κουβέντα για αυτό, πέρα από κατάρες προς τους κατόχους του υλικού και συγχαρητήρια για την "αποτελεσματικότητα" των διωκτικών αρχών. Η κοινή γνώμη όμως ικανοποιήθηκε, το θέμα τελείωσε, μέχρι το επόμενο κρούσμα.
Οι κοινωνίες έχουν προοδεύσει τόσο, ώστε να μπορούν να αποδέχονται πολλά "παρά φύσιν". Η ανεκτικότητα, για να μην πω αδιαφορία εκτείνεται σε πολλά. Όχι, όμως εδώ. Δυο τρία πράγματα έμειναν σταθερά και αν κλονιστούν, αυτόματα θα σημάνει το τέλος του ανθρώπου, όχι σαν βιολογικού είδους, αλλά σαν κατακτήσεων ηθικοπνευματικού επιπέδου, γνήσιου ανθρωπισμού εξόχως διαφοροποιητικού από τα ά-λογα. Η ασυδοσία δεν είναι ούτε ανθρωπιά ούτε δημοκρατία. Η ασυδοσία είναι το άνοιγμα του δρόμου της επιστροφής στις σπηλιές και τα δέντρα, είναι η αντιστροφή της Δαρβινικής θεωρίας. Αν και στα ζώα πολύ δύσκολα θα βρούμε είδος που να κακοποιεί σεξουαλικά τα μικρά του...
tezjorge@yahoo.gr