Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο Τσάκας και ο Πρόδρομος. Πρόδρομοι μιας σειράς από τηλεπαιχνίδια – ριάλιτι που έκαψαν τα μηχανάκια μετρήσεων της AGB, ανάγκασαν σύσσωμο το έθνος να ασχοληθεί μαζί τους σιγοντάροντας ή κατακεραυνώνοντας, και σταδιακά, αφού κλωνοποιήθηκαν σε παρεμφερή προγράμματα, έπεσαν στη δυσμένεια των καναλιών και του φιλοθεάμονος κοινού και πλέον βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Κι ενώ - οι αφελείς - νομίζαμε ότι επιτέλους θα γλυτώσουμε, να’ σου μπροστά μας καινούριο φρούτο: η «Στιγμή της αλήθειας».
Θεωρητικά, δεν είναι ριάλιτι, είναι τηλεπαιχνίδι. Ακολουθεί όμως την ίδια πεπατημένη, την ίδια συνταγή επιτυχίας: βασίζει εξ ολοκλήρου την ύπαρξή του στην περιέργεια του ανθρώπου – τηλεθεατή για τις πιο κρυφές, γαργαλιστικές πτυχές της ζωής του παίκτη. Άλλοτε τα ριάλιτι προβάλλονταν ολημερίς και οληνυκτίς και αγωνιωδώς ο δύστυχος τηλεθεατής, με γουρλωμένα μάτια, πάσχιζε να πετύχει μια σκηνή, ένα επεισόδιο, που θα ικανοποιούσε τη φαντασία του, τη libido του. Κουραστικό πράγμα.
Σήμερα, το εν λόγω «τηλεπαιχνίδι» μάς έχει έτοιμη την περίληψη. Εύστοχα σχεδιασμένες ερωτήσεις από ειδικούς επιστήμονες ξεβρακώνουν σιγά σιγά τον παίκτη αποκαλύπτοντας με το αζημίωτο (είναι πολλά τα λεφτά, Άρη!), στοιχεία για τη ζωή του μπροστά σε εμβρόντητους συγγενείς και φίλους! Δε χρειάζεται μερόνυχτα προσμονής. Σε μια ωρίτσα ο οφθαλμολάγνος θεατής που δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει για να γεμίσει τον άδειο χρόνο (και το άδειο κεφάλι) του, καταφέρνει να κορέσει την περιέργειά του.
Οπωσδήποτε, χρόνο με το χρόνο, οι παραγωγοί τέτοιων εκπομπών εντόπισαν ψεγάδια και φρόντισαν να τα απαλείψουν. Γνωστό κόλπο, να καλούν κάποιους διάσημους – και κατά κανόνα ποιοτικούς ή πνευματικούς – ανθρώπους (βλέπε Μητροπάνος ή Σαββόπουλος), για να προσδώσουν λίγο από το κύρος τους στην υποκουλτούρα του προϊόντος τους. Εδώ όμως, το περιτύλιγμα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Πάνε οι «λαμπεροί», οι αναγνωρίσιμοι «απόλυτοι σταρ». Παρουσιάστρια η κυρία Μανωλίδου, σύζυγος Αδώνιδος, με λαμπρές σπουδές, παρουσιαστικό και λόγο και «άφθαρτη», χωρίς συνεχή έκθεση στο γυαλί. Και μόκο οι κουλτουριάρηδες! Άλλο να σε ξεφτιλίζει ένας Μικρούτσικος ή ένας Ψινάκης, και άλλο μια κυρία με γαλλικά, μπαλέτο και πιάνο!
Και η απόλυτη υποκρισία: οι παριστάμενοι συγγενείς και φίλοι (στην ουσία συμπαίκτες), που ήρθαν για να απολαύσουν το καμάρι τους να ποδοπατεί σχέσεις, συναισθήματα, φιλίες, τσεπώνοντας τα χιλιάρικα. Μόλις εκραγεί από τα χείλη του παίκτη μια χειροβομβίδα για όλα τα παραπάνω, δώστου να πιάνουν το κεφάλι τους, να κρύβουν το πρόσωπό τους, να δαγκώνονται. Λες και δεν το ήξεραν, λες και δεν το περίμεναν! Και μόλις πιστωθεί το υπέρογκο ποσό στον δικό τους, δώστου χειροκρότημα! Αλλαγή συναισθημάτων, στροφή 180 μοιρών. Απ’ το ναδίρ στο ζενίθ. Απ’ την κόλαση στον παράδεισο. Και πάμε για την επόμενη ερώτηση, για μεγαλύτερο ποσό, για μεγαλύτερη ξεφτίλα.
Άραγε, τα γνώριζαν όλα αυτά που εκμυστηρεύτηκε στο πανελλήνιο ο πρωταγωνιστής; Αν ναι, έχει καλώς. Συγκατάνευση στο ρεζιλίκι για το μπαγιόκο. Αν όχι, όμως; Θα μπορέσουν οι σχέσεις τους να είναι οι ίδιες; Θα μπορέσουν να βλέπουν τον άνθρωπό τους με το ίδιο μάτι; Ή μήπως το κέρδος, το μεγάλο γιατρικό, θα απαλύνει τις πληγές και θα ξανακολλήσει το γυαλί; Και τελικά: μήπως οι εποχές είναι τόσο δύσκολες, ώστε η ηθική εξαθλίωση να θεωρείται ανεκτή – αν όχι και επιβραβεύσιμη - μπροστά στον εύκολο πλουτισμό;
tezjorge@yahoo.gr
