Τα έργα που έγιναν, τα έργα που πρέπει να γίνουν και προτάσεις αυτοβελτίωσης της εκάστοτε αρχής.
Όπως είπαμε και την προηγούμενη εβδομάδα, η Κυριακή των δημοτικών εκλογών πλησιάζει και μέχρι τότε η στήλη θα αφιερωθεί σε σχετικά θέματα. Με μεγάλο ενδιαφέρον λοιπόν, έπεσε το βλέμμα μου στο – άψογο αισθητικά - φυλλάδιο που κυκλοφόρησε η νυν δημοτική αρχή, ως έκθεση πεπραγμένων. Το ξεφύλλισα λοιπόν και, πέρα απ’ τα συγχαρητήρια (όχι μόνο για το φυλλάδιο αλλά για τα έργα), έχω να παρατηρήσω τα εξής:
α) Για πολλά απ΄ αυτά τα έργα που καταγράφονται ο πολίτης δεν έχει ιδέα ότι υφίστανται. Λόγου χάρη, το δίκτυο διανομής γεωθερμικής ενέργειας. Και είναι λογικό. Ο χρόνος του καθενός είναι πολύτιμος και λίγος. Και τα μέσα για την ενημέρωση του σε τοπικά ζητήματα μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού: οι τοπικές εφημερίδες, οι συζητήσεις στις ομηγύρεις και ο ίδιος ο Δήμος. Έχω την αίσθηση ότι η Δημοτική Αρχή οφείλει να μεριμνήσει, ώστε η δραστηριότητά της να φτάνει στον πολίτη μέσα από περισσότερους διαύλους. Έτσι, και ο πολίτης θα είναι ενημερωμένος για καθετί τρέχον, και η ίδια η δημοτική αρχή θα καρπώνεται την επιβράβευση, όταν το αξίζει.
Δόξα τω Θεώ, η τεχνολογία παρέχει άφθονα μέσα για την ενημέρωση του πολίτη. Πέρα όμως από το διαδίκτυο, στο οποίο δεν έχουν δυνατότητα πρόσβασης οι μεγαλύτερης ηλικίας, δεν θα ήταν οπισθοδρόμηση η τοποθέτηση του παλιού καλού πίνακα ανακοινώσεων σε κεντρικά σημεία της πόλης ώστε να επιτυγχάνεται ο σκοπός. Φυσικά, δεν εννοώ σιδερένια σκιάχτρα αλλά καλαίσθητους πίνακες ή κάποιο νέας μορφής ηλεκτρονικό μηχάνημα που θα ενημερώνεται άμεσα από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Κι αυτό όλο είναι απαραίτητο και για έναν ακόμη λόγο: τη δυσπιστία, ως ίδιον νιγριτινό χαρακτηριστικό, καθώς και την απροθυμία να δεχτούμε εύκολα και χωρίς φθόνο την οποιαδήποτε επιτυχία του διπλανού μας, ή ακόμα περισσότερο του αντιπάλου μας. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι μιλάμε για έργα που μπορείς να τα δεις και δε χρειάζεται να στο ανακοινώσουν. Ε, δε θα πάω και στο Γεωργουλά να ελέγξω αν όντως υπάρχει αυτό που μοιάζει με μεγάλο τρίφτη ή θερμοσίφωνα δίπλα σε ασβεστωμένη τουαλέτα και να προσδιορίζω τη χρήση του! Ούτε είναι καλό, τέλος πάντων, να πληροφορούμαστε στο τέλος της τετραετίας ότι κάτι σημαντικό δημιουργήθηκε.
β) Το ότι κάποια έργα έγιναν ή ξεκίνησαν να γίνονται είναι το ένα μέρος. Το άλλο είναι κατά πόσο αυτά τα έργα τυγχάνουν τις αμέριστης φροντίδας της δημοτικής αρχής και των αρμοδίων υπηρεσιών της, συντηρούνται κατά πως πρέπει και υπάρχει συνεχής επικοινωνία με τα άτομα ή τους φορείς που τα χρησιμοποιούν, ώστε οι ανάγκες του πολίτη να φτάνουν άμεσα στα αυτιά – και τον προγραμματισμό – των αρχόντων. Λοιπόν, συμβαίνει αυτό; Παίρνω για παράδειγμα τη σελίδα 12 που αναφέρεται στην περίφραξη του 1ου Νηπιαγωγείου και βλέπω ότι κάτι δεν πάει καλά, εκτός αν ως έργο περίφραξης εννοείται μόνο ό,τι φαίνεται από το δρόμο. Τα παλιοσύρματα που περιφράσσουν το πίσω μέρος της αυλής και η επικινδυνότητα να τραυματιστεί κάποιο παιδί ή να βγει έξω και να το ψάχνουν είναι εξίσου σημαντικό ζήτημα.
Δεν θα ήταν δυνατό χαρτί για την εκάστοτε δημοτική αρχή, αν κάθε μήνα ένας σύμβουλος – και γιατί όχι ο/η Δήμαρχος- να επισκέπτεται τα σχολεία και να ρωτάει για τις ανάγκες τους; Δεν πηγαίνουν τα δικά μας παιδιά σ΄ αυτά τα σχολεία; Πάλι θα προβάλλουμε την οικονομική στενότητα και θα αφήσουμε στην ιδιωτική πρωτοβουλία τα αναγκαία έξοδα για την λειτουργία ενός σχολείου; Δεν υποστηρίζω ότι όλα πρέπει να τα περιμένουμε από τους φορείς εξουσίας, αλλά δεν νοείται, π.χ. να πληρώνει το ίδιο το σχολείο ιδιώτες για το κόψιμο των χόρτων, για συντήρηση του συστήματος θέρμανσης ή για μικρομερεμέτια, όταν υπάρχουν ειδικά καταρτισμένοι υπάλληλοι σε δημοτικές υπηρεσίες. γ) Είπαμε και στο προηγούμενο φύλλο για το αντίθετο στην παιδαγωγική και τη φύση φαινόμενο της τσιμεντοποίησης των αυλών των σχολείων. Πληροφορούμαι τώρα ότι αυτό βαφτίζεται «αναβάθμιση», και μάλιστα - όσον αφορά στο 1ο Δημοτικό Σχολείο – αναβάθμιση με υλικά «ασφαλείας». Άρα, μας ενδιαφέρει να μην τραυματίζονται τα παιδάκια. Τότε τι πείραζε ο συνδυασμός χώμα - χόρτο; Τρε μπανάλ; Και δεύτερο ερώτημα (πιο σημαντικό;): Ο τάπητας ασφαλείας γιατί μπήκε μόνο στο 1ο Δημοτικό και όχι στα άλλα δύο; Με ποια κριτήρια;
δ) Βαρεθήκαμε να βλέπουμε τις μακέτες για την ανάπλαση του κέντρου της Νιγρίτας. Νισάφι! Αν και, μεταξύ μας, πολύ σε πλατεία Ομονοίας φέρνει το σχέδιο, και με όλο το σεβασμό στους καθηγητές του Δημοκρίτειου: τσιμεντοποίηση, μεταμοντέρνα σκίαστρα, ελάχιστο πράσινο, γενικότερα ένα αστικό περιβάλλον μεγαλούπολης που δεν έχει «ψυχή». Όχι βέβαια ότι είμαστε και κανένας παραδοσιακός οικισμός, αλλά έχω την αίσθηση ότι χρειαζόταν μια προσέγγιση περισσότερο «ανθρώπινη». Ίσως βέβαια οι μελετητές να έλαβαν υπόψη τους τις λάμπες που φωτίζουν την Αθανασίου Αργυρού, που φέρνουν πιο πολύ σε αισθητική Εθνικής Οδού και είπαν να συνταιριάξουν το όλο πράγμα…
ε) Το φυλλάδιο απευθύνεται σε Έλληνες ή τουλάχιστον σε ανθρώπους που μιλούν την ελληνική γλώσσα. Δεν μπορεί ο καθένας να ξέρει εκ των προτέρων τι σημαίνει ΓΓΝΓ, ΑΠΕ, ΚΑΠΕ, ΡΑΕ, ΦΟΠ, ΧΑΔΑ, ΣΑΤΑ, ΣΧΟΠ, και άλλα παρόμοια ορνιθοσκαλίσματα που προκαλούν στραμπούληγμα στη γλώσσα και εμπνεύσεις άφθονου γέλιου. Αν και για τα αρκτικόλεξα σηκώνει ολόκληρη στήλη.
Κλείνοντας λοιπόν με αυτές τις παρατηρήσεις, πρέπει να τονίσω ότι γίνονται πάντα με καλοπροαίρετη διάθεση προς την εκάστοτε δημοτική αρχή. Γιατί λένε, ότι καλός φίλος είναι όχι αυτός που σε κολακεύει, αλλά αυτός που σου δείχνει τις αδυναμίες σου, ώστε να βελτιώνεσαι. Αυτός προφανώς είναι και ο ρόλος μιας εφημερίδας, μιας στήλης: όχι το γλείψιμο, αλλά η καλόπιστη κριτική. Άλλωστε, είναι σίγουρο ότι κάθε συγκροτημένος άνθρωπος – πόσω μάλλον κάποιος που ασκεί εξουσία – επιζητά την κριτική, το φανέρωμα των λαθών του, μιας και η αυτοβελτίωση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη του απώτερου στόχου, την παραγωγής δηλαδή αληθινού και χρήσιμου έργου.
http://proskynhths.blogspot.com/
tezjorge@yahoo.gr
▓▓ μικρα ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙΑ ▓▓
Κεντρικός πεζόδρομος, Κομοτηνή (φωτογραφία Στ. Βογιατζή). Στη Νιγρίτα, πότε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου