Μαθήματα πολιτικής τέχνης από τους μάστορες του είδους: οι Λοκροί του Δημοσθένη.
Ήγγικεν η ώρα, τα ψέμματα τελείωσαν. Μεθαύριο η κάλπη θα αναδείξει το καινούργιο επιτελείο του Δήμου μας. Οπότε και τα μαθήματα προς τους υποψηφίους τελειώνουν σήμερα.
Θέλουμε να λέμε ότι ζούμε σε μια πολιτεία ευνομούμενη. Αυτό το «ευνομούμενη» μπορεί να ερμηνευτεί με δύο τρόπους: μια πολιτεία που έχει καλούς νόμους ή μια πολιτεία που οι νόμοι της εφαρμόζονται καλώς. Άλλο πράγμα το να έχουν θεσπιστεί νόμοι ικανοί να στηρίξουν τον τόπο και άλλο πράγμα οι υπηρέτες των νόμων (δικαστική, πολιτική εξουσία) να τους εφαρμόζει όπως πρέπει: χωρίς διακρίσεις, με τον ίδιο τρόπο για όλους τους πολίτες.
Μπροστά στους νόμους (η Δικαιοσύνη είναι τυφλή) δεν υπάρχει βασιλεύς ή στρατιώτης, ή πλούσιος ή πένης. Άρα γίνεται κατανοητό ότι το ιδανικότερο είναι και να έχουμε και να εφαρμόζουμε σωστά καλούς νόμους. Κι όταν ειδικεύσουμε σε τοπικό επίπεδο, γίνεται αντιληπτό ότι νόμοι είναι και οι εκάστοτε αποφάσεις που θα κληθεί να λάβει το δημοτικό συμβούλιο.
Πώς κρίνεται ικανός κάποιος για να νομοθετήσει, να πάρει αποφάσεις; Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο Δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο θα θεσμοθετήσουν προς όφελος του τόπου, θα πάρουν τις α’ ή τις β’ αποφάσεις για το τάδε ή το δείνα θέμα; Συνεδριάζουν π.χ., για τον πεζόδρομο, για τη διευθέτηση του κυκλοφοριακού χάους, για την οικονομική διαχείριση: θα πάρουμε άλλο δάνειο, από ποιον, πώς θα ξεχρεώσουμε ως Δήμος; Σε κάθε θέμα ανοίγονται διάφορες διέξοδοι – τρόποι αντιμετώπισης των προβλημάτων. Ποια απόφαση θα είναι η καλύτερη, θα αποφασίσουμε με σωφροσύνη, με ενδελεχή μελέτη, με ζύγισμα όσων παραγόντων εμπίπτουν στο πεδίο αντίληψής μας, με γνώμονα το κοινό συμφέρον, δίχως κομματικές ή εγωιστικές αγκυλώσεις; Ή θα ψηφίσουμε ελαφρά τη καρδία, χωρίς να μας πολυνοιάζει, αφού ακολουθούμε τις οποιεσδήποτε κομματικές, παραταξιακές ή ατομικές γραμμές;
Πώς θα εξασφαλιστεί η λυσιτελέστερη απόφαση/νομοθέτηση για το κοινό; Την απάντηση θα μας τη δώσει ο Δημοσθένης, μέσα από το λόγο του «Κατά Τιμοκράτους» στα εδάφια 139-140: « Βούλομαι δ' ὑμῖν, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐν Λοκροῖς ὡς νομοθετοῦσι διηγήσασθαι• οὐδὲν γὰρ χείρους ἔσεσθε παράδειγμά τι ἀκηκοότες, ἄλλως τε καὶ ᾧ πόλις εὐνομουμένη χρῆται. Ἐκεῖ γὰρ οὕτως οἴονται δεῖν τοῖς πάλαι κειμένοις χρῆσθαι νόμοις καὶ τὰ πάτρια περιστέλλειν καὶ μὴ πρὸς τὰς βουλήσεις μηδὲ πρὸς τὰς διαδύσεις τῶν ἀδικημάτων νομοθετεῖσθαι, ὥστ' ἄν τις βούληται νόμον καινὸν τιθέναι, ἐν βρόχῳ τὸν τράχηλον ἔχων νομοθετεῖ, καὶ ἐὰν μὲν δόξῃ καλὸς καὶ χρήσιμος εἶναι ὁ νόμος, ζῇ ὁ τιθεὶς καὶ ἀπέρχεται, εἰ δὲ μή, τέθνηκεν ἐπισπασθέντος τοῦ βρόχου. [140] Καὶ γάρ τοι καινοὺς μὲν οὐ τολμῶσι τίθεσθαι, τοῖς δὲ πάλαι κειμένοις ἀκριβῶς χρῶνται. Καὶ ἐν πολλοῖς δὲ πάνυ ἔτεσιν, ὦ ἄνδρες δικασταί, εἷς λέγεται παρ' αὐτοῖς νόμος καινὸς τεθῆναι».
Ο Δημοσθένης αναφέρει ως παράδειγμα την ευνομούμενη (όπως η δικιά μας) πολιτεία των Λοκρών. Εκεί λοιπόν οι άνθρωποι για να είναι βέβαιοι ότι η απόφαση που θα παρθεί θα είναι η βέλτιστη, τι σκέφτηκαν; Όρισαν αυτός που θα θελήσει να νομοθετήσει, να προτείνει κάτι καινούργιο (π.χ. η Αθανασίου Αργυρού να γίνει πεζόδρομος!) να το κάνει αυτό αφού πρώτα του περάσουν μια θηλειά στο λαιμό! Και αν φανεί στο λαό καλός και χρήσιμος ο νόμος, να του βγάζουν τη θηλειά και να αποχωρεί. Αν όμως κρίνει ο πολίτης ότι η πρόταση δεν είναι ωφέλιμη, τότε τραβάνε το σκοινί και οι επόμενες προτάσεις του τολμητία θα γίνουν στον άλλο κόσμο!Ποιος θα αποπειραθεί να κάνει καινούργια πρόταση για πλάκα; Ποιος θα έχει την εντύπωση ότι η διαχείριση του Δήμου είναι παιχνιδάκι χωρίς συνέπειες; Στους Λοκρούς πάντως δεν το επιχείρησαν και πολλοί. Τηρούσαν τους πατροπαράδοτους νόμους και μόνο ένας καινούργιος θεσπίστηκε κατά τη διάρκεια πολλών ετών.
Φυσικά πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι δεν μπορούμε να κρίνουμε το σήμερα με βάση δεδομένα αιώνων πριν. Ούτε είμαι σύμφωνος καν με τη θανατική ποινή. Και η ίδια αυτή η διαδικασία στους Λοκρούς έχει πολλά τρωτά, όπως π.χ. πώς θα αλλάξει μια κατάσταση που έχει παραδοθεί αλλά έχει πλέον καταντήσει προβληματική, αν κανένας δεν έχει τα κότσια να προτείνει λύσεις. Και γενικά, οι οδηγίες αυτές προς ναυτιλλομένους έχουν και μια γερή δόση χιούμορ.
Όμως μπορούμε να αποκομίσουμε από αυτό το παράδειγμα το μήνυμα ότι το να κρατάς στα χέρια σου τις τύχες ενός Δήμου δεν είναι απλό πράγμα και δεν πρέπει να το αντιμετωπίζουμε επιφανειακά. Εφόσον ο λαός σε προτίμησε, οφείλεις να παραδώσεις στον επόμενο μετά από τέσσερα χρόνια τον Δήμο σε καλύτερη κατάσταση. Κι ακόμα, να ξέρουμε ότι δεν πρέπει να υπάρχει ατιμωρησία για τους δημόσιους άρχοντες ή τους υπαλλήλους τους, όταν δεν φέρουν εις πέρας το έργο τους με ακεραιότητα, αλλά καταγραφούν ατασθαλίες οικονομικές ή ηθικές. Και εννοώ ποινική ατιμωρησία, για να έχουν το νου τους.
Αυτά λοιπόν από μένα, αγαπητοί υποψήφιοι. Εύχομαι οι προαιώνιες συμβουλές των μεγάλων δασκάλων να αφήσουν ένα ίχνος στη συνείδησή σας και να πολιτευτείτε ολόκαρδα προς το συμφέρον του τόπου. Να βάλετε όλες σας τις δυνάμεις για να αφήσετε έργο στον τόπο, να δημιουργήσετε, να εξελίξετε, να πρωτοπορείτε, να είστε εμπνευσμένοι. Καλή τύχη…
http://proskynhths.blogspot.com/
tezjorge@yahoo.gr
▓▓ μικρα ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙΑ ▓▓
Πεζόδρομος Κρύας, Λιβαδειά. Στη Νιγρίτα, πότε;
Καλά ρε παιδιά εκεί στη ΔΕΥΑΝ, τι είναι αυτά τα καινούργια κόλπα; Να έρχονται μαζί, στον ίδιο φάκελλο, οι λογαριασμοί νερού β’ και γ’ τριμήνου και σε αυτόν του γ’ τριμήνου να συμπεριλαμβάνεται και το ποσό του β’, ως προηγούμενο υπόλοιπο! Τα παίρνει λοιπόν κάποιος βιαστικός, κάποιος απρόσεκτος, κάποιος ηλικιωμένος και πάει να τα πληρώσει και τα δύο χαρτιά. Επαφίεται λοιπόν στην ακεραιότητα του υπαλλήλου ταμία να ενημερώσει τον πολίτη ότι δε χρειάζεται να πληρώσει το ένα χαρτί, γιατί το ποσό του προστίθεται στο άλλο! Κι αν ο υπάλληλος είναι πονηρός και τσεπώσει τη διαφορά; Τρέχα γύρευε τότε. Ποιος ο λόγος να τυπώνεται ξεχωριστό χαρτί για το β’ τρίμηνο και να αποστέλλεται στον κόσμο μαζί με το γ’. Βάλτε τα και τα δυο τρίμηνα σε ένα χαρτί ή μην συμψηφίζετε τα δυο ποσά στο δεύτερο χαρτί. Απλά είναι τα πράγματα, μην τα μπερδεύετε και μπερδεύετε τον κόσμο…
Αφόρητη έχει γίνει η κατάσταση στην Ηρώων, μπροστά από το Δημαρχείο, παρά τις νέες ρυθμίσεις κυκλοφορίας. Τα αυτοκίνητα συνεχίζουν να παρκάρουν δεξιά και αριστερά, παρά τις απαγορευτικές πινακίδες, και ο δρόμος καταντάει μονόδρομος, ενώ δεν είναι. Συχνά λοιπόν ανταμώνονται αυτοκίνητα που δεν χωρούν να περάσουν και δημιουργείται κομφούζιο. Και το νιγριτινό παράδοξο είναι ότι λίγα μέτρα πιο πέρα, πίσω από τη Δημαρχία, υπάρχει πάρκινγκ! Προτιμάμε όμως να παρανομήσουμε και να εμποδίζουμε την κυκλοφορία για να παρκάρουμε ακριβώς μπροστά στη δουλειά μας, παρά να πάμε το αμάξι μας λίγα μέτρα πιο κάτω και να περπατήσουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου