Το Κεφάλαιο 46 από το
βιβλίο του Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκη «Το Βυζάντιο έχει ρεπό»
«Η κόρη μου είναι χανουμάκι.
Μην πάει ο νου σας στο πονηρό, εννοώ ότι
είναι οπαδός της ΑΕΚ, της ομάδας που ίδρυσαν Κωνσταντινουπολίτες πρόσφυγες του
μικρασιατικού ξεριζωμού στην Αθήνα, στις 30 Μαΐου 1924, στο πατάρι ενός
καταστήματος αθλητικών ειδών στη στοά Λουξ της οδού Βερανζέρου. Η ημερομηνία
δεν στερείται σημασίας: την επομένη της
επετείου της άλωσης της Πόλης, οι κληρονόμοι της Βασιλεύουσας γυρίζουν νέα
σελίδα.
Το αυθόρμητο σχόλιο του τελωνειακού για τη
βυζαντινή σημαία στο σακκίδιο η κόρη μου θα το θεωρούσε απολύτως φυσικό. Το
έμβλημα της ομάδας της, ο μαύρος δικέφαλος αετός που κρατά ξίφος και σφαίρα σε
φόντο χρυσοκίτρινο, είναι πανομοιότυπος μ’ εκείνον του Βυζαντίου. Μικρή,
άλλωστε είχε αναρωτηθεί γιατί η σημαία της ομαδάρας της κυμάτιζ’ έξω απ’ τον
ενοριακό ναό.
[…]
Ένα χρόνο μετά την ίδρυση της ΑΕΚ στην Αθήνα, ιδρύθηκε συνονόματο αθλητικό
σωματείο στη Θεσσαλονίκη. Κι ένα χρόνο αργότερα, το 1926, ιδρύθηκε ο ΠΑΟΚ, ο
Πανθεσσαλονίκιος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών, γνωστός ως λαίλαψ,
βαρδάρης, και δικέφαλος του Βορρά. Αποτελούσε την ιστορική συνέχεια του
αθλητικού σωματείου «Ερμής» που είχε ιδρυθεί στο Πέραν της Κωνσταντινούπολης
μισό αιώνα πρωτύτερα, ωστόσο το πρώτο έμβλημα της ομάδας δεν ήταν ο δικέφαλος∙
ήταν πράσινο τετράφυλλο τριφύλλι με πέταλο, που έφερε τύχη στην ομάδα στον
πρώτο της αγώνα εναντίον της «Γηραιάς Κυρίας» της Θεσσαλονίκης, του Ηρακλή. Ο
δικέφαλος καθιερώθηκε τρία χρόνι’ αργότερα, όταν ο ΠΑΟΚ απορρόφησε την ΑΕΚ
Θεσσαλονίκης. Αντίθετα όμως από τον αθηναϊκό δικέφαλο, ο αετός του ΠΑΟΚ δεν
κρατά ξίφος και σφαίρα, κι έχει τα φτερά μαζεμένα σ’ ένδειξη πένθους για τις
χαμένες πατρίδες.
Αεκάρα κατά σύμπτωση είναι κι ο παπάς που
πάντρεψε τη θυγατέρα με τον Κώστα, μερακλή μελισσουργό απ’ το Κροκύλιο Φωκίδας∙
ο παπάς αυτός μου διηγήθηκε μια ενδιαφέρουσα ιστορία που δεν μπόρεσα να
διασταυρώσω. Μετά τη συγχώνευση της ΑΕΚ Θεσσαλονίκης στον ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ Αθηνών
και ο ΠΑΟΚ έπαιξαν σε φιλικό ματς το έμβλημα του δικέφαλου και τα χρώματα∙
νίκησε η ΑΕΚ, και κράτησε το κωνσταντινουπολίτικο κίτρινο και μαύρο χρώμα, κι ο
ΠΑΟΚ πήρε τον αετό τον ασπρόμαυρο, τα χρώματα της Αυτοκρατορίας της
Τραπεζούντας.
Αν η ιστορία αληθεύει, το φιλικό ματς θα
πρέπει να έλαβε χώρα το 1929, χρονολογία που φιγουράρει στο έμβλημα του ΠΑΟΚ,
εξήμισι αιώνες παρά τρία χρόνια μετά την επίσκεψη εκείνη του Ιωάννη
Μεγαλοκομνηνού της Τραπεζούντας στον Μιχαήλ Όγδοο τον Παλαιολόγο, που έκλεισε
με την απεμπόληση από πλευράς Ιωάννη του τίτλου του «πιστού βασιλέως των
Ρωμαίων».
Δεν με πολυενδιαφέρει αν έγινε ή όχι το
ματς∙ μου αρκεί ότι υπάρχει στο μυαλό του παπά που πάντρεψε τη θυγατέρα. Ξέρω
ότι ο παπάς αυτός, που ζει την εποποιία του Βυζαντίου και διακρίνει ρετάλια των
ομηρικών επών στο σπηκάρισμα των ποδοσφαιρικών αγώνων, θα εντρυφήσει στις
αναλογίες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου