Επιχειρήματα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας: ένα παλιότερο κείμενο, με αφορμή την πρόταση για «Μακεδονία του Βαρδάρη»
Εδώ και περίπου 20 χρόνια, μετά τον εμφύλιο και τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, αναδύεται ένα ζήτημα, για το οποίο - αν και μας αφορούσε άμεσα - αδιαφορούσαμε εσκεμμένα ή αθέλητα: το Μακεδονικό. Η κρατική (κυρίως) αυτή νάρκωση φαίνεται από το γεγονός ότι μέχρι και την ανακίνηση του θέματος με την ανεξαρτητοποίηση των Σκοπίων, ουδέποτε στη σχολική ζωή, σε καμία από τις τρεις εκπαιδευτικές βαθμίδες δε θυμόμαστε να έχουμε ακούσει κάτι για τη διαστρέβλωση αυτή που έχει τις ρίζες της στον β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Οι σλαβογενείς λοιπόν βόρειοι γείτονές μας διεκδικούν. Ή μάλλον, απαιτούν. Ως θρασείς απατεώνες, αυτοαποκαλούνται και πέτυχαν να ονομάζονται και από άλλες χώρες ως «Μακεδόνες», εκμεταλλευόμενοι τους εξής παράγοντες:
α) Το γεγονός ότι κατοικούν σε γεωγραφικό χώρο μέρους της αρχαίας Μακεδονίας,
β) Τα συμφέροντα των δυνάμεων στην περιοχή, και
γ)την απίστευτη προπαγάνδα που ασκήθηκε και ασκείται ακόμα μέσα από τα σχολεία των Σκοπίων για τη διαμόρφωση «μακεδονικής» συνείδησης και ταυτότητας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (την πίστη των Σκοπιανών ότι κατάγονται από τους αρχαίους Μακεδόνες, αλυτρωτικές βλέψεις, κλπ.). Αλλά ας δούμε συνοπτικά την προσπάθειά τους αυτή.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γιουγκοσλαβίας με τον Τίτο, είχε αναπτύξει ισχυρή αντίσταση και για τη μελλοντική συνοχή της Γιουγκοσλαβίας, οργάνωσε σχέδιο για να αποτραβήξει τους κατοίκους της περιοχής από την επιρροή των Βουλγάρων διαμορφώνοντας συνείδηση ξεχωριστής εθνότητας και ονομάζοντάς τους «Μακεντόντσι». Έτσι, ένιωθαν ότι αποκτούσαν δική τους οντότητα, ξεχωριστή και από τους Σέρβους και από τους Βουλγάρους. Ακολουθεί η προσπάθεια μιας «κομμουνιστικής Βαλκανικής», που απεργάστηκε ανεπιτυχώς σχέδιο αυτόνομης Μακεδονίας στα εδάφη της αρχαίας Μακεδονίας. Με τη λήξη όμως του εμφυλίου (1949), το θέμα θεωρήθηκε λήξαν και συνέχισε μόνο ως εσωτερικό πρόβλημα της Γιουγκοσλαβίας.
Για να μην ολισθαίνει ο πληθυσμός της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» προς φιλοβουλγαρικές εκδηλώσεις, το γιουγκοσλαβικό κράτος προπαγάνδιζε έντονα την «μακεδονική» τους ταυτότητα. Δημιούργησε κρατική υπόσταση («μακεδονική» βουλή, κυβέρνηση, Ακαδημία και άλλα ιδρύματα), κατασκεύασε «μακεδονική» γλώσσα με βάση τις σλαβο - βουλγαρικές διαλέκτους της περιοχής, αναγνώρισε Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη «Μακεδονική» Εκκλησία και φυσικά οι ιστορικοί επανερμήνευσαν την ιστορία της Μακεδονίας με τρόπο που να εξυπηρετεί τους σκοπούς τους. Υποστηρίζουν λοιπόν ότι οι Σλάβοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή στον 7ο αι. μ.Χ., όπου και βρήκαν τους Μακεδόνες, οι οποίοι όμως δεν ήταν Έλληνες, αλλά ξεχωριστός λαός. Τα ελληνικά στοιχεία στην αρχαία Μακεδονία τα θεωρούν εισηγμένα από τον ελληνικό νότο και τις βόρειες αποικίες του. Επήλθε λοιπόν η ανάμειξη Σλάβων - Μακεδόνων και το νέο Σλαβομακεδονικό έθνος που γεννήθηκε νομιμοποιείται να διεκδικεί τη μακεδονική κληρονομιά!!
Εύκολα γίνεται κατανοητό ότι πρόκειται για πλήρη διαστρέβλωση της ιστορικής δεοντολογίας. Χρέος μας λοιπόν είναι να διαβάζουμε σωστά την Ιστορία ώστε να μη μας λείπουν τα επιχειρήματα εναντίον της άθλιας αυτής προπαγάνδας.
Πρώτα - πρώτα στις αρχαίες πηγές, πουθενά δεν αμφισβητείται η ελληνικότητα των Μακεδόνων. Ο Ησίοδος, ο Ηρόδοτος και ο Ελλάνικος τους συνδέουν γενεαλογικά με τους Δωριείς ή τους Αιολείς. Ο Ηρόδοτος ακόμη αναφέρει ότι ο Αλέξανδρος Α΄ έγινε δεκτός στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου ως γνωστό αγωνίζονταν μόνο Έλληνες. Ο ίδιος Μακεδόνας βασιλιάς κατά τους Περσικούς πολέμους και μιλώντας στους Έλληνες του νότου τόνιζε: «γιατί κι εγώ Έλληνας είμαι στην καταγωγή από τα παλιά χρόνια και δε θα ήθελα να δω την Ελλάδα υπόδουλη αντί ελεύθερη». Ο δε Θουκυδίδης αποκαλεί τους βασιλείς της Μακεδονίας «Τημενίδες», δηλαδή απογόνους του Τημενού από το Άργος.
Οι Σκοπιανοί βασίζουν την επιχειρηματολογία τους και στο ότι ο Δημοσθένης αποκαλεί τον Φίλιππο «βάρβαρο». Αυτό όμως στην αρχαία Ιστορία είναι συχνό φαινόμενο και ο Δημοσθένης ηγούνταν της αντιμακεδονικής μερίδας στην Αθήνα. Όμως είναι αδιανόητο να πιστέψουμε ότι οι φιλομακεδόνες στην Αθήνα (ανάμεσά τους οι ρήτορες Αισχίνης και Ισοκράτης) ήθελαν για αρχηγό των Ελλήνων έναντι των Περσών ένα βάρβαρο, έναν αλλόφυλο. Το ότι οι Μακεδόνες υστερούσαν πολιτιστικά σε σχέση με τους Αθηναίους είναι ένα άλλο ζήτημα, άσχετο προς την καταγωγή τους.
Άλλη αβάσιμη θεωρία υποστηρίζει ότι, ναι μεν η άρχουσα τάξη ήταν ελληνικής καταγωγής, αλλά ο λαός είχε άλλη, ξεχωριστή καταγωγή: ιλλυρική π.χ. ή θρακική. Δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα στην αρχαιότητα όπου μια μικρή ομάδα ξένων ασκεί βασιλική εξουσία σε ένα λαό εμπειροπόλεμο και αυτός ο λαός δεν προσπάθησε να απαλλαγεί από τους ξένους αυτούς άρχοντες.
Η συνέχεια την επόμενη εβδομάδα
http://proskynhths.blogspot.com/
tezjorge@yahoo.gr
▓▓ μικρα ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙΑ ▓▓
Στο ίδιο έργο θεατές. Ξανά – ματά – ανάπλαση του πεζόδρομου. Για να δούμε, αυτή τη φορά θα είναι πεζόδρομος για πεζούς ή θα εξακολουθήσει να μασκαρεύεται… εθνική οδός για τα λεωφορεία, τα φορτηγά και τα γκάζια του κάθε κομπλεξικού.
Άλλη μια μοναδική πρωτοπορία της πόλης μας. Με μεγάλη προσήλωση και φανερό ενδιαφέρον παρακολούθησε ο νιγριτινός λαός από τα γύρω μαγαζιά το φαντασμαγορικό θέαμα της φαγάνας να ξεπατώνει τις πολλάκις ξεπατωμένες πλάκες και μάλιστα με συγκλονιστική μουσική υπόκρουση υψηλών ντεσιμπέλ, στα όρια της κώφωσης. Οι συνθήκες τραγικές, αλλά ο καφές, καφές!
Βέβαια, όποτε έστριβε η φαγάνα για να αδειάσει στο φορτηγό πίσω της, υπήρχε κίνδυνος ατυχήματος για τους ανυποψίαστους περαστικούς που περνούσαν από δίπλα, γιατί ο όγκος της, με την στροφή της, κάλυπτε το στενό πέρασμα που υπήρχε και λίγο έλειψε να έχουμε κεφαλιές και τράκους.
Συνεχίζω με προτάσεις – τομές: μήπως να αναδείξουμε και τον Χρυσορρόη, να τον εκτρέψουμε ενδεχομένως στην τάφρο που ανοίχτηκε, να βάλουμε και γραφικά γεφυράκια, μπας και γλυτώσουμε μια κι έξω από τα αυτοκίνητα; Πώς θα γλυτώσουμε τη μπόχα όμως; (θυμηθείτε και το άλλο όνομα του ποταμού!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου