ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ

«ΤΕΤΟΙΟ ΜΑΝΤΡΙ, ΤΕΤΟΙΟ ΤΥΡΙ»: ΕΠΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΒΙΟΥ (18 09 2009)

Δείγματα αποστομωτικά της οικτρής κατάστασης του λεγόμενου πολιτικού βίου του τόπου μας:
Δείγμα πρώτο: πρώην βουλευτές και υπουργοί ατυχούν στην κληρωτίδα και μένουν εκτός ψηφοδελτίου για τις επερχόμενες εκλογές. Πάραυτα, εξαπολύουν μύδρους εναντίον της παράταξης που τους στέγαζε ως τώρα και εναντίον των συναγωνιστών πολιτικών. Κατηγορούν λοιπόν, τους μέχρι και πριν λίγες μέρες συνεργάτες τους για οσφυοκαμψία στις προσταγές της διαπλοκής, ενώ πιθανόν και οι ίδιοι να είχαν κατηγορηθεί στο παρελθόν για σκάνδαλα, χωρίς στην ουσία να τιμωρηθεί κανένας. Ο κατηγορήσας, του κατηγορήσαντος.
Και δεν εξετάζω αν όντως οι παραγκωνισμένοι έχουν δίκιο σε όσα καταλογίζουν. Πιθανόν να έχουν. Αλλά, αναρωτιέται ο αθώος παρατηρητής, γιατί δεν μας τά ‘λεγες, κυρ βουλαυτά μας, πρωτύτερα; Όσο ήσουν στην καρέκλα, όλοι ήταν αγγελούδια στον παράδεισο της κυβερνητικής μέθης και μόλις παραιτήθηκες εσύ, άνοιξαν λογαριασμούς με τη διαπλοκή; Προφανώς και όχι. Άρα, η τιμιότητα ενός προσώπου δε φαίνεται μόνο από αυτά που επιλέγει να πει και να πράξει, αλλά και από τη χρονική στιγμή που το κάνει. Ο καθαρός άνθρωπος μαζεύει τα μπογαλάκια του και φεύγει μόλις αντιληφθεί τη διαφθορά και εφόσον σαν άτομο, χαρακτήρας και προσωπικότητα είναι εντελώς ξένος με αυτήν. Αλλιώς, εκτίθεται και καταντά αναξιόπιστος, κι ας λέει την αλήθεια.
Δείγμα δεύτερο: σας πληροφορώ από τώρα ότι δε χρειάζεται να πάμε στις κάλπες την Κυριακή των εκλογών. Τα κανάλια έχουν ήδη βγάλει τα αποτελέσματα, οι δημοσκοπήσεις δίνουν και παίρνουν και σχεδόν έχουν μοιραστεί τα Υπουργεία και οι αρμοδιότητες των αυριανών εκλεκτών του τόπου και του λαού. Και είναι γνωστό το πόσο πιστευτές μπορούν να είναι οι δημοσκοπήσεις, όταν γνωρίζουμε από που εκπορεύονται, πώς μαγειρεύονται οι ερωτήσεις, πώς παρουσιάζονται τα αποτελέσματα. Και γίνονται δυο φορές αναξιόπιστες, όταν ξέρουμε και τον βίο και την πολιτεία των καναλιών που τις παραγγέλνουν και τις παρουσιάζουν. Τα «ανεξάρτητα» μεγαλοκάναλα σέρνονται πίσω από το άρμα του εκάστοτε κόμματος που ικανοποιεί τα συμφέροντα των ιδιοκτητών και παίζουν το δικό τους παιχνίδι στο στίβο του προεκλογικού αγώνα, ιδρώνοντας με τη σειρά τους για τη διεκδίκηση κομματιών της μετεκλογικής πίτας για το μεγάλο πιάτο των πολλαπλών επιχειρήσεων των καναλαρχών. Αυτή είναι η διαπλοκή. Αυτή που όλοι θέλουν και υπόσχονται να την πατάξουν, αλλά όλοι πέφτουν ζαλισμένοι στην αγκαλιά της.
Δούναι και λαβείν. Πώς αλλιώς θα βγει εις πέρας ο προεκλογικός αγώνας; Από που θα εξασφαλιστούν τα ιλιγγιώδη ποσά που απαιτούνται από τους υποψήφιους και από τα κόμματα για να καταφέρουν να πείσουν την κοινή γνώμη; Μα, από χορηγούς. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Ο καναλάρχης λοιπόν, που έχει στην κατοχή του και άλλες παράλληλες επιχειρήσεις που μπορούν να παίρνουν κρατικά έργα, προσφέρει και ζεστό χρήμα (πολλά ευρώ) και αμέριστη συμπαράσταση και προβολή των «δικών» του από το κανάλι. Ε, ας πληρώσει και ένα προστιματάκι στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης για τη μη δίκαιη διανομή του τηλεοπτικού χρόνου σε όλα τα κόμματα. Τσιμέντο να γίνει! Κι όταν με το καλό βγουν οι ευνοούμενοί μας, τα παίρνουμε πίσω στο πολλαπλάσιο. Δούναι και λαβείν. Διαπλοκή.
Δείγμα τρίτο: προσκαλούνται για τη στελέχωση των ψηφοδελτίων άτομα άκρας σοβαρότητος και υψίστου κύρους που διαθέτουν όλα τα απαραίτητα προσόντα για να διαχειριστούν τα προβλήματα της χώρας. Δημοκρατία έχουμε βέβαια. Ο καθένας μπορεί να θέτει τον εαυτό του στην κρίση του εκλογέα και να διεκδικεί αυτό που θέλει. Πώς όμως συμβιβάζεται μια συγκεκριμένη ιδεολογία και πολιτική μιας παράταξης με πρόσωπα που δεν την ασπάζονται και δεν πρόκειται να την υπηρετήσουν, αν εκλεγούν; Δε συμβιβάζεται. Άρα; Όλα γίνονται για την ψήφο. Στο βωμό της συγκέντρωσης όσο γίνεται περισσότερων ψήφων, θυσιάζονται ιδεολογίες, πιστεύω, αρχές και διακηρύξεις. Αν ποτέ υπήρξαν.
Στην αγωνία για την εκλογή επιστρατεύεται κάθε πρόσφορο μέσο. Και το σημαντικότερο κριτήριο αξιοσύνης σήμερα είναι η...αναγνωρισιμότητα. η δημοσιότητα, πόσοι σε αναγνωρίζουν στο δρόμο, πόσοι ξέρουν τη φάτσα σου από την τηλεόραση. Άσχετο, αν δεν έχεις τίποτα να πεις, τίποτα να επιδείξεις, καμία σοβαρότητα, κανένα έρμα. Ίνδαλμα η κενότητα, είδωλο η γελοιότητα, πρότυπο ανυπέρβλητο η χαζομάρα, που πολλές φορές μπορεί και εσκεμμένα να προβάλλεται, αφού πουλάει και αποφέρει κέρδη. Και όλες αυτές οι χαρωπές διασημότητες γίνονται ξαφνικά εκλεκτά μέλη της πολιτείας του πνεύματος, αφού καταφέρουν να επιτελέσουν το έργο τους και να φέρουν τους πολυπόθητους σταυρούς στο κόμμα.
Δείγματα αποστομωτικά της οικτρής κατάστασης του λεγόμενου πολιτικού βίου. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα, όχι μόνο ενός σαθρού πολιτικού συστήματος και κομματικού κατεστημένου, αλλά και ενός λαού που έτσι κι αλλιώς φαίνεται εφησυχασμένος, χωρίς να εξανίσταται και μάλλον αυτή η κατάσταση του ταιριάζει και τα έχει βρει με τον εαυτό του. Φαίνεται ότι από τα κύτταρα της συλλογικής μας αυτοσυνειδησίας έχουν σβηστεί τα υγιή εκείνα της γνήσιας, αρχέτυπης Δημοκρατίας της αρχαίας Ελλάδας και επιβιώνουν ανεξίτηλα τα αρρωστημένα κατάλοιπα της οθωμανικής, ανατολίτικης λαίλαπας του ζαμανφουτισμού, του ωχαδερφισμού, του τάβλι και του κομπολογιού, των πελατειακών σχέσεων και των τεμενάδων στον αγά. Ο λαός λέει «τέτοιο μαντρί, τέτοιο τυρί». Ο λαός και οι πολιτικοί του. Με τις υγείες μας.